Kalpten kalbe giden bir yol vardır…
Mesafeler ne kadar uzak olsa da, o yolun mutluluğa, sevgiye, huzura ve yaşayacağın tüm mutluluklara çıktığını anlamak ve bilmek ne kadarda heyecan verici değil mi?
Hiç bilmediğin ve yaşamadığın bir duygu bu…
Bunun adı aşk mı?
Sevgi mi?
Yeni bir heyecan mı?
Yoksa yeni bir güneşin doğuşu mu?
Yada yeni temiz bir beyaz sayfaya yazılacak kelimelerin ilk harflerini bekleyen sevdalı birinin hayata başlangıcı mı?
Hele hele bu kalbin gönülle de uyumu varsa;
Yani çıkarsız, menfaatsiz ve beklentisiz bir hayatın tadı alınmaz mı?..
Evet, sevgili dostlar;
Bu bir sevgili içinde geçerli, akrabanız için de, dostunuz, arkadaşınız içinde…
Sevmek ve sevilmek kadar daha mutluluk verici ne olabilir biri için?
Ben derim ki,
Sevin,
Sevilin,
Kucaklaşın,
Gülün,
Sarılın ve huzur içinde mümkün olduğunca kalan ömrünüzü hep iyiliklerle ve güzelliklerle devam ettirin…
Çünkü Kavgayla,
Öldürmekle,
Kötü sözle,
Hakaretle,
İftirayla,
Dedikoduyla,
Sinsilikle,
İkiyüzlülükle,
Kıskançlıkla,
Kibirle,
Ve zalimlik yaparak nerede ve kimde görülmüş ki; huzur ve mutluluk bulmuş?
Unvanı ve toplumdaki yeri ne olursa olsun, bu tür vicdanları kararmış, kalp ve gönülleri kirlenmiş kişilerin hepsinin sonunun da hüsranla bittiğini örnek verebilirim…
Sonuç olarak şunu söyleyeyim;
Şu kısacık yaş ömrümüzde, fani dünyanın imtihanımızın olduğunu bildiğimiz ve inandığımız değerlerimize lütfen sahip çıkalım ve ona göre davranalım…
Elbette hatasız kul yoktur, olamazda…
Ben her zaman pozitif olmaya ve bardağın dolu tarafından bakmayı kendime ilke ve prensip edinmiş bir yapıya sahibim.
Çok şükürde sevenlerimin sevmeyenlerimden çok daha fazla olduğunu da biliyor ve görüyorum…
Yaşasın İYİLER,
Kahrolsun KÖTÜLER!…
