RAMAZAN MI BİZE MİSAFİR, BİZ Mİ RAMAZAN’A?

Şaban ayının son demlerini yaşarken, on bir ayın sultanı Ramazan’ın o eşsiz atmosferini ruhumuzda hissetmeye başlıyoruz.

Bin aydan hayırlı Kadir Gecesi’ni içinde barındıran bu mübarek ay, adeta “Ben geliyorum” diyerek kalplerimizi yumuşatıyor, ruhumuzu terbiye etmeye çağırıyor.

Ramazan, içimizdeki şeytani dürtüleri bir kenara bırakıp fıtratımızın saflığına dönmemiz için bir fırsat. Merhamet duygularının zirveye ulaştığı, kardeşlik bağlarının güçlendiği bu kutsal ay, manevi hazineleriyle bizlere sunulmuş bir ikram.

Peki, bu ayda kendimize sormamız gereken en önemli soru ne? Biz mi Ramazan’a misafir oluyoruz, yoksa Ramazan mı bize?

Bu soruya herkes kendi penceresinden farklı cevaplar verebilir. Ama gelin, bu soruyu iki farklı açıdan değerlendirelim.

Ramazan Bize Misafir Olursa…

Ramazan öyle bereketli bir aydır ki, tüm Müslümanları aynı manevi sofrada ağırlayabilir. İçinde sunulan maddi ve manevi ziyafetler, insanı hayrete düşürür. Kur’an’ın indirilişinin müjdesiyle bin aydan hayırlı Kadir Gecesi’ni armağan eder. Bu örnekleri çoğaltmak mümkün.

Peki, Biz Ramazan’a Misafir Olursak?

Evlerimiz, Ramazan’ın manevi atmosferini yansıtabilecek kadar hazır mı? Gönül saraylarımız, Ramazan’ın şanına uygun ikramlar sunabilecek kadar terbiye edilmiş mi? Evlerimizin manevi kokusu, Ramazan’ın manevi kokusuna hizmet edebilecek mi?

Bu soruları da çoğaltabiliriz. Unutmayalım ki, Ramazan harabe gönüllerimizi onarmak için bir fırsat. Bilinçlenmek, kulluk bilincine ulaşmak için bir dönüm noktası. Nefsimizi terbiye etmek, benliğimizi, güdülerimizi, düşmanlıklarımızı kontrol altına almak için bir eğitim dönemi. Kötülükleri defedip iyilikleri yeşertmek, içimizdeki canavarları öldürmek için bir panzehir.

Kısacası, Ramazan tutamadıklarımızı tutmayı öğreten kutsal bir aydır.

Şimdi tekrar soralım: Gerçekten misafir olan kim?

Ben, tuttuğumuz oruçların bizi tutması dileğiyle “Hoş Bulduk Ey Şehr-i Ramazan” diyorum. Umarım sen de bizi hoş bulursun ey şehr-i Kur’an.

Kalın sağlıcakla…