NE SÖZ YETER SENİ ANLATMAYA, NE KALEM YETER SENİ YAZMAYA…

HER KIŞIN bir baharı, HER GECENİN bir sabahı vardır.

Bizim baharımız da sabahımız da sen oldun YÂ RESULULLAH!

Uğruna âlemlerin yaratıldığı, “Ey Sevgili” hitabının tek muhatabı…

O güzel mevsimde, baharda geldin dünyaya; şerefler verdin Ey Sevgili.

Bir güneş gibi doğdun o karanlık gönüllere… Gelişinle nura gark oldu yeryüzü. Yaratıldığından beri Seni bekliyordu… En sonunda kavuştu sana, gökte melekler, yerde bebekler, suda balıklar…

Yaratılmış olan her türlü mahlûkat Seni bekliyordu.

Sen gelmeden önce, Efendim (ASM), o güzel yüzlü bebeklere “Hadi! Dayına gidiyorsun” diyorlardı. Diri diri toprağa gömmenin ismiydi ‘dayıya gitmek.’ Anne yüreğinin bittiği andı o…

Ama bitecekti  bütün bu çileler… Yeryüzü o büyük müjdeye hazırlanıyordu.  Ve sen geldin YÂ RESULALLAH…

Her şey esaretten kurtuldu. Bir altın devirdi o… Zamanın adı “Asr-ı Saadet” oldu. Vahşilikte sınır tanımayanlar “Ashab-ı Kiram” oldu. Çünkü çöle inen Nur’dun… Gelişinle şenlendi yeryüzü… O susuz kurak topraklar, senin gelişinin şerefine, birer gül bahçesi oldu…

Anlamak isteyene yeryüzü gerçeği haykırıyor. Yüce Yaratıcı, çiçeklerle anlatıyor kendini, duyabilene, görebilene, okuyabilene…

Bir gülün kokusunda Seni hatırlıyorum Efendim.

Tek dileğim “Ümmetim” dediğin o kullardan olmak ve son nefeste iman ile göçmek bu dünyadan, sonra da şefaatine kavuşmak…

Seni dünya gözüyle göremedim Efendim. Ama seni gören Güneşi görüyorum, geceni aydınlatan yıldızları, ve Senin işaretinle ortasından ikiye bölünen dolunayı… Allah’ın Elçisini gördüler diye onlara bile imreniyorum…

Dünyada ziyaret etmeyi, ahirette şefaatine ermeyi diliyorum Efendim… Elimden geldiğince sünnetine uymaya, o güzel adını sürekli anmaya çalışıyorum.

Seni andıkça huzur doluyor gönlüme, Seni yakın hissediyor, rahatlıyorum…

Âlemlere rahmet olarak gönderildin, merhameti Senden öğrendik Ey Sevgil…

Ne söz yeter Seni anlatmaya, ne kalem yeter yazmaya…

Hele ki Yaratan ve melekleri Seni yâd ederken bu fakirin anlatması ne mümkün Seni Ey Nebi!…