ÇAKTIRMADAN SERSEMLEŞTİRİLMEK

Olacak şey değil ama oluyor!

Hem “Artık her şeyi biliyoruz.” diye sırtımız yalandan sıvazlanıyor, hem de gündelik hayatımıza dair en basit becerilerden bile yoksun olduğumuza inanmamız isteniyor.

Artık anneliği bilemiyoruz, babalığı bilemiyoruz, beslenmeyi bilemiyoruz, yatmayı bilemiyoruz, kalkmayı bilemiyoruz, çalışmayı bilemiyoruz.

Hepsini baştan öğrenmemiz isteniyor.

Gençlere bakın, anlarsınız. Artık becerdiğimiz (!) tek şey ölesiye sıkılmak.

Gençler en tabii becerilerini bile kaybetmiş yetişkinlere dönüşüyor ve bunu normal bir şey gibi karşılıyoruz. Üstüne üstlük bunu “Gelişme” olarak görenler var.

Böylece “doğru annelik”,  “iyi babalık”, “sağlıklı beslenme”,  “başarılı kariyer” yollarını öğreneceğimize inanıyorlar.

Sonuçlar iyi mi peki? Hayır!

Sonuçlar ortada…

Yaygın tatminsizlik ve eğitimle yükselen beceriksizlik!

Nasıl böyle olduk yahu, bu saçmalıktır diyen; bu işin içinde bir “numara” var diye kuşkulanan ise kalmadı.

****

Esas mesele sersemleştirilmemiz…

Geçmişimizden, tecrübelerimizden kültürlerimizden, dahası bizzat kendimizden koparılmamız.

Beslenme uzmanları, annelik koçları ve pedagoji uzmanları, yaşam koçları falan olmazsa;  kolunu bile kıpırdatması hata sayılacak bir insan tipi yaratılacak bu gidişle…

Sonrası ne olur, arkası hangi konulara dayanır, siz düşünün artık.

Ciddi konu!  En güncel siyasi gelişmeler kadar ciddi!