ALLAH’A MUHATTAP OLDUĞU HALDE ŞEYTAN NASIL OLUR DA İMAN ETMEZ?

Bildiğimiz gibi Rabbimiz meleklere ve cinlere Âdem’e secde edin, demişti. İblis hariç hepsi secde ettiler. O, yüz çevirdi ve büyüklük tasladı; böylece kâfirlerden oldu.

Durum böyle olunca, yani şeytan Rabbimizle (bir şekilde) muhatap olduğu ve kıyamete kadar Âdemoğullarını ifsat için zaman isteyebildiği halde, bugün nasıl olur da iman etmez. Neden Kurtuluş kapısına yönelmeyi seçip de tövbeyi hatırına getirmez?

Bir insan bir şeyle çok fazla meşgul olursa, bir süre sonra kendisi yapmadığı zamanlarda da zihni o şeyle meşgul olmaya devam eder.

Mesela hafızlık çalışan öğrencilerin, olur olmaz yerde akıllarına ayetler, sureler gelmesi gibi…  Ya da bütün vaktini kâğıt oyunları oynayarak geçiren bir kişinin oyun oynamadığı zamanlarda bile gözünün önünde kâğıtların üzerindeki sembollerin geçmesi, aklında habire sayıları yan yana dizmesi gibi… Sürekli bilgisayar programları yazan bir kişinin, normal hayatında problem çözerken de kod yazar gibi sistematik bir yol takip etmesi gibi…

Özetle insan ne ile meşgul oluyorsa, bir süre sonra o meşgul olduğu şey zihnini ele geçirmeye başlıyor.

Bu çerçevede düşündüğümüzde, şeytan da binlerce yıldır sürekli olarak insanlara Allah’ı inkar etmey, isyana götürmeyi, yoldan çıkarmayı, kötülükler yaptırmayı, şerre sevk etmeyi düşünmekte, bu uğraşlarla meşgul olmaktadır. Bu artık öyle bir hale gelmiştir ki, artık (varsa) meşgul olmadığı zamanlarda bile, zihni bunlarla meşgul olmakta ve bunları düşünmektedir. Hal böyle olunca da ondan bir hayır, bir tövbe beklemek anlamsız olmaktadır.

Bunu, şuna da benzetebiliriz:

Bağımlıları hepiniz biliriz. Çeşitli maddelere bağımlı olmuş, o maddeyi almazsa şuurunu kaybeden, fakat o maddeyi aldığında da bilinçli olmayan insanlardır bağımlılar.

Bütün hayatları, bağımlısı oldukları o madde çevresinde döner. Başka hiçbir şey düşünemezler. Kendileri için neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırabilme kabiliyetlerini kaybetmişlerdir.

Onlar için, doğru– yanlış, iyi-kötü,  güzel- çirkin farklı değildir. Dünyalarında sadece o madde vardır.

Şeytan da o bağımlılar gibi bu kadar zaman küfür ve inkâr ile uğraşa uğraşa bunun bağımlısı olmuş, artık başka bir şey düşünemez hale gelmiştir. Bu nedenle artık ondan kendisi için doğru olabilecek kararlar vermesi beklenemez.

Son olarak şunu da belirtmek gerekir ki; şeytan en baştaki isyanını zaten–belki– imanının en kuvvetli olduğu zamanda yapmıştı. İmanının en kuvvetli zamanında kendini isyandan alıkoyamayan bir iradeden, aradan geçen bu süreçten sonra iman etmesi, tövbe etmesi beklenemez.

Hepsinin ötesinde, bildiğimiz gibi tövbenin şartları vardır. Gayp kapısı açıldıktan sonra artık tövbe kapısı kapanmaktadır. Şeytan ise zaten gayb âlemindendir. Dolayısıyla Kendisi şu anda herhangi bir imtihana tâbi değildir. Bu nedenle de tövbe yönünden kabirdeki ölü gibidir. Yani onun için artık çok geçtir.

Onun tersine Hz Âdem ve neslinden olan bizler ise, bizi yoldan çıkarmaya yemin etmiş olan şeytana uyup uyumamakla sınanmaktayız. Bu yüzden nelerle, meşgul olduğumuza, hayatımızı nelerin çevresinde yaşadığımıza çok dikkat etmeli, tövbe etme fırsatını iyi değerlendirmeliyiz.

Bizim için de çok geç olmadan…

Şeytan sürekli olarak, insanlara Allah’ı inkar ettirmeyi, isyana götürmeyi, kötülükler yaptırmayı, şerre sevk etmeyi düşünmekte, bu uğraşlarla meşgul olmaktadır. Yani iblis, şeytanlık bağımlısı olmuştur.

Mesela bir madde bağımlısının bütün hayatı, bağımlısı olduğu o madde çevresinde döner. Başka hiçbir şey düşünemez. Şeytan da o bağımlılar gibi bu kadar zaman küfür ve inkâr ile uğraşa uğraşa bunun bağımlısı olmuş, artık başka bir şey düşünemez hale gelmiştir. Bu nedenle artık ondan kendisi için doğru olabilecek kararlar vermesi beklenemez.

Şeytanın tersine, bizler, bizi yoldan çıkarmaya yemin etmiş olan şeytana uyup uyumamakla sınanmaktayız. Bu yüzden nelerle, meşgul olduğumuza, hayatımızı nelerin çevresinde yaşadığımıza çok dikkat etmeli, tövbe fırsatını iyi değerlendirmeliyiz.

Rabbim bizleri şeytanın ve nefsimizin şerrinden muhafaza eylesin. Şeytan ve nefsine uymayanlardan eylesin… Âmin, Âmin